Ηλιόδεντρο

Η ψυχή ψηλώνει με τον πόνο...ο

πόνος δυναμώνει στην

ψυχή...φωτιά και ατσάλι! Νερό να

κατασιγάσει τη φωτιά..ατσάλι για

τις αμυχές των εκδορών! Το νερό

γλιστρά, ."σταγόνες ύδατος

κοιλαίνουσι"...αγγίζει το

χώμα..γειώνει τον πόνο...αλισάχνη της στάχτης!

Νερό και χώμα: λάσπη και ζωή...

Να αναγεννηθεί η στάχτη,να ανθίσει το

φωτόδεντρο...ηλιοφαές...

MDles

Ένα δώρο θαμμένο...

Ένα δώρο θαμμένο...

Στο σταθμό ...το παραμύθι δεν τελειώνει.

Πριν το τραίνο σφυρίξει..σύρριζα στην ψυχή χτυπά μια ανάμνηση.

Κάπου έθαψες έναν αρίφνητο

θησαυρό.."χρυσή στάχτη" να

λαμποκοπά, να σκιάζει το μαύρο

καπνό, να την βρεις ξανά, να

σμιλέψεις όνειρα, να ξεδιψάσεις

λυγμούς,να στριμώξεις γέλια, να

βαφτίσεις γη...σε κάθε προορισμό!

MDless

"Μέση Ανατολή"

.."Μέση Ανατολή"... η μέση της

ανατολής.,.ή και Μεσανατολικό ζήτημα!

Όπως κι αν το πεις βρίσκεσαι στη δίνη μιας μάχης ...

χωρίς νικητή αλλά με σίγουρη την απώλεια!

Απώλεια δυνάμεων , στιγμές που έζησες και

αναπολείς...συμβουλές για καλύτερη ζωή...διατροφή...καταιγισμό

διαφημιστικών για βιταμίνες...καλλυντικά με

υαλουρονικό..και τόσα άλλα που σε ζαλίζουν...

Ο χρόνος...αυτός ο πανδαμάτωρ...βρίσκεται εκεί να σε περιγελάσει...

Είναι ο σύμμαχος και ο εχθρός σου,

είναι ο σύμβουλος και ο κριτής σου,

ο εραστής κ ...αίφνης ο ερωμένος σου!

Τον θαυμάζεις, τον ζηλεύεις, τον πολιορκείς στενά...τόσο στενά και

ασφυκτικά που θέλει να αποδράσει!

Εσύ εκεί...γαντζώνεσαι...ψάχνεις τερτίπια και

μαγγανείες...σκαριφήματα του μυαλού...

που εμμονικά δεν εννοεί να προχωρήσει!

Και κει ξεσπά η μάχη....μεσανατολικό ζήτημα το κάνες σου λένε...

Ψάχνεις, ψάχνεσαι, τι ζητάς;

Να όμως που δεν ξέρεις αν είναι από

το κρασί που πάλιωσε ή από το

κατακάθι που μέστωσε...

Νηνεμία ....απάνεμα βλέμματα που

χάνονται στο χώρο με τη βολή του

φόβου της ανατροπής...

Μιας ανατροπής που ίσως θα θελαν

να κρυφοκοιτάξουν...να πλαγιάσουν μαζί της ανίερα,

χωρίς όρια και συμβιβασμούς....
MDless

          Ο κύβος …ερρίφθη!

               

       

Ρουβίκων, ένας μικρός ποταμός κοντά στο Ρίμινι της Ιταλίας που την χώριζε από τη Γαλατία. ‘Οποιος τολμούσε να τον διαβεί - σύμφωνα με το νόμο «imperium» - θεωρούνταν εχθρός της Ρώμης και θα εκτελούνταν προκειμένου να προστατευτεί η Ρωμαϊκή Δημοκρατία από στρατιωτικά πραξικοπήματα. Ωστόσο, «ο κύβος ερρίφθη!» στις 10 Ιανουαρίου του 49 π.Χ., όταν ο Ιούλιος Καίσαρας, με μια παράτολμη απόφαση, διέσχισε τον ποταμό Ρουβίκωνα κηρύσσοντας τον πόλεμο εναντίον της Ρωμαϊκής Συγκλήτου και του πρώην συμμάχου του, Πομπήιου. Καθένας μας έχει στη ζωή του να διασχίσει μικρούς ή μεγάλους Ρουβίκωνες…να ρίξει «κύβους». Να κάνει μικρές ή μεγάλες ανατροπές ....ανεπιστρεπτί! Ρουβίκων σημαίνει πόλεμος…με την ίδια την ανάγκη για ανατροπή και αυτοσυντήρηση συγχρόνως. Την ανάγκη σου να διατηρήσεις το «είναι» σε ό,τι ήδη είναι αλλά κινδυνεύει να χαθεί. Είναι η μύχια επιθυμία σου να αμφισβητήσεις τον εαυτό σου σε μια αναμέτρηση με τα όριά του. Το ποτάμι δεν το διασχίζεις άοπλος…ακόμη κι αν είσαι ο Ιούλιος Καίσαρας. Έχεις «όπλα» από ό,τι λεηλάτησες, λείες από συνεχείς βορές της ζωής που σε διώκει και την καταδιώκεις! Αποθησαύρισες και θες να αντιταχτείς σε μια παγιωμένη κατάσταση. Είσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου σε αυτό το μετέωρο-ή αίολο –βήμα…

Είναι αυτή η βασανιστική σκέψη που σε ταλανίζει νυχθημερόν: « Έχω δύο σχοινιά, μια θηλιά στο λαιμό και ένα σκοινί φθαρμένο για να ισορροπήσω.. δεν ξέρω αν πρέπει να κοιτάζω το κενό ή τον ουρανό». Και τότε γίνεσαι ένας αυτόκλητος Καίσαρας που «παίζει» τη …ζαριά….χωρίς γυρισμό. Alea iacta est! Διάβαση ή Υπέρβαση; Όρια ή Περιθώρια; Κάπου εκεί - στο κενό και στον ουρανό ανάμεσα- είναι ο Ρουβίκωνάς σου, ο ποταμός σου, που σε περιμένει να τον διαβείς…γιατί αυτός σου ορίζει το πλαίσιο. Με ή χωρίς επιστροφή, χρειάζεσαι το πλαίσιο για να γνωρίζεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις (όπως λέει και ο ποιητής!). Με ή χωρίς περίσκεψη, δεν θα αφήσεις τη ζωή σου έρμαιο σε ένα κυβευτήριο… Νικητής ή ηττημένος, δεν έχει σημασία. Η διάβαση δεν θα κρίνει τη στιγμή αλλά η ίδια η απόφασή σου να διαβείς. Τότε θα έχεις λυτρωθεί, όταν αρθείς στο ύψος των περιστάσεων, εμπειροπόλεμος έστω και με λιγοστές δυνάμεις…Και σαν έτοιμος από καιρό, ήξερες ότι θα φτάσεις στο δικό σου όριο, το προετοίμαζες, εκούσια ή ακούσια, εθελοτυφλώντας ή νεφελοβατώντας. Ίσως γι΄αυτό και η απόφαση να μην είναι τελικά και τόσο παράτολμη αλλά η ίδια η τόλμη να ρίξεις με δύναμη ψυχής … τον κύβο!

Άλλωστε κάθε Ρουβίκων δεν είναι παρά ένα ποταμάκι μπροστά στη βούληση να κατευνάσεις το χείμαρρο που έχεις μέσα σου!

MDless

 Εσύ Αρχαία Κόρη....