Ο κύβος …ερρίφθη!
Ρουβίκων, ένας μικρός ποταμός κοντά στο Ρίμινι της Ιταλίας που την χώριζε από τη Γαλατία. ‘Οποιος τολμούσε να τον διαβεί - σύμφωνα με το νόμο «imperium» - θεωρούνταν εχθρός της Ρώμης και θα εκτελούνταν προκειμένου να προστατευτεί η Ρωμαϊκή Δημοκρατία από στρατιωτικά πραξικοπήματα. Ωστόσο, «ο κύβος ερρίφθη!» στις 10 Ιανουαρίου του 49 π.Χ., όταν ο Ιούλιος Καίσαρας, με μια παράτολμη απόφαση, διέσχισε τον ποταμό Ρουβίκωνα κηρύσσοντας τον πόλεμο εναντίον της Ρωμαϊκής Συγκλήτου και του πρώην συμμάχου του, Πομπήιου. Καθένας μας έχει στη ζωή του να διασχίσει μικρούς ή μεγάλους Ρουβίκωνες…να ρίξει «κύβους». Να κάνει μικρές ή μεγάλες ανατροπές ....ανεπιστρεπτί! Ρουβίκων σημαίνει πόλεμος…με την ίδια την ανάγκη για ανατροπή και αυτοσυντήρηση συγχρόνως. Την ανάγκη σου να διατηρήσεις το «είναι» σε ό,τι ήδη είναι αλλά κινδυνεύει να χαθεί. Είναι η μύχια επιθυμία σου να αμφισβητήσεις τον εαυτό σου σε μια αναμέτρηση με τα όριά του. Το ποτάμι δεν το διασχίζεις άοπλος…ακόμη κι αν είσαι ο Ιούλιος Καίσαρας. Έχεις «όπλα» από ό,τι λεηλάτησες, λείες από συνεχείς βορές της ζωής που σε διώκει και την καταδιώκεις! Αποθησαύρισες και θες να αντιταχτείς σε μια παγιωμένη κατάσταση. Είσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου σε αυτό το μετέωρο-ή αίολο –βήμα…
Είναι αυτή η βασανιστική σκέψη που σε ταλανίζει νυχθημερόν: « Έχω δύο σχοινιά, μια θηλιά στο λαιμό και ένα σκοινί φθαρμένο για να ισορροπήσω.. δεν ξέρω αν πρέπει να κοιτάζω το κενό ή τον ουρανό». Και τότε γίνεσαι ένας αυτόκλητος Καίσαρας που «παίζει» τη …ζαριά….χωρίς γυρισμό. Alea iacta est! Διάβαση ή Υπέρβαση; Όρια ή Περιθώρια; Κάπου εκεί - στο κενό και στον ουρανό ανάμεσα- είναι ο Ρουβίκωνάς σου, ο ποταμός σου, που σε περιμένει να τον διαβείς…γιατί αυτός σου ορίζει το πλαίσιο. Με ή χωρίς επιστροφή, χρειάζεσαι το πλαίσιο για να γνωρίζεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις (όπως λέει και ο ποιητής!). Με ή χωρίς περίσκεψη, δεν θα αφήσεις τη ζωή σου έρμαιο σε ένα κυβευτήριο… Νικητής ή ηττημένος, δεν έχει σημασία. Η διάβαση δεν θα κρίνει τη στιγμή αλλά η ίδια η απόφασή σου να διαβείς. Τότε θα έχεις λυτρωθεί, όταν αρθείς στο ύψος των περιστάσεων, εμπειροπόλεμος έστω και με λιγοστές δυνάμεις…Και σαν έτοιμος από καιρό, ήξερες ότι θα φτάσεις στο δικό σου όριο, το προετοίμαζες, εκούσια ή ακούσια, εθελοτυφλώντας ή νεφελοβατώντας. Ίσως γι΄αυτό και η απόφαση να μην είναι τελικά και τόσο παράτολμη αλλά η ίδια η τόλμη να ρίξεις με δύναμη ψυχής … τον κύβο!
Άλλωστε κάθε Ρουβίκων δεν είναι παρά ένα ποταμάκι μπροστά στη βούληση να κατευνάσεις το χείμαρρο που έχεις μέσα σου!
MDless
Είναι αυτή η βασανιστική σκέψη που σε ταλανίζει νυχθημερόν: « Έχω δύο σχοινιά, μια θηλιά στο λαιμό και ένα σκοινί φθαρμένο για να ισορροπήσω.. δεν ξέρω αν πρέπει να κοιτάζω το κενό ή τον ουρανό». Και τότε γίνεσαι ένας αυτόκλητος Καίσαρας που «παίζει» τη …ζαριά….χωρίς γυρισμό. Alea iacta est! Διάβαση ή Υπέρβαση; Όρια ή Περιθώρια; Κάπου εκεί - στο κενό και στον ουρανό ανάμεσα- είναι ο Ρουβίκωνάς σου, ο ποταμός σου, που σε περιμένει να τον διαβείς…γιατί αυτός σου ορίζει το πλαίσιο. Με ή χωρίς επιστροφή, χρειάζεσαι το πλαίσιο για να γνωρίζεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις (όπως λέει και ο ποιητής!). Με ή χωρίς περίσκεψη, δεν θα αφήσεις τη ζωή σου έρμαιο σε ένα κυβευτήριο… Νικητής ή ηττημένος, δεν έχει σημασία. Η διάβαση δεν θα κρίνει τη στιγμή αλλά η ίδια η απόφασή σου να διαβείς. Τότε θα έχεις λυτρωθεί, όταν αρθείς στο ύψος των περιστάσεων, εμπειροπόλεμος έστω και με λιγοστές δυνάμεις…Και σαν έτοιμος από καιρό, ήξερες ότι θα φτάσεις στο δικό σου όριο, το προετοίμαζες, εκούσια ή ακούσια, εθελοτυφλώντας ή νεφελοβατώντας. Ίσως γι΄αυτό και η απόφαση να μην είναι τελικά και τόσο παράτολμη αλλά η ίδια η τόλμη να ρίξεις με δύναμη ψυχής … τον κύβο!
Άλλωστε κάθε Ρουβίκων δεν είναι παρά ένα ποταμάκι μπροστά στη βούληση να κατευνάσεις το χείμαρρο που έχεις μέσα σου!
MDless
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου